ای گذرا ترین ثانیه های دلهره آور عشق وصال
ای ماندگارترین سالهای عذاب آور عشق فراق
من و عشق غریب تر از من را دیگر گله ای ز شما نیست نه از شما بلکه از آدمیان و سرنوشت و خدایتان نیست،چرا؟پاسخ را از زجه های من دریاب:
نه شعر نمی گویم تمام دردهایی را می گویم که از درون مرا خراشانده است پس گوش کن
خدای مرا خدا ز من گرفت آری آنکه در آغوش من بود،اکنون در آغوش خاک آرام گرفته است،آنکه نیمه گم گشته من نبود که تمام گم شده ی من بود.
با قطره قطره ی خونم مزارت را می شورم جسمم از روح جدا می شود ولی روحم تا ابدیت در آغوش توست...
بابا دمت گرم نوکرتم علی جون وبلاگ رو برم