زخم مرا,نیستی مرهم نخواهد بودو اشک از عظمت این عذاب نمی کاهدروحی کز رنج این فقدان به ستوه آمده راو قلبی کزین خنجرمجروح کشته راجز بوسه ی عشق التیام نخواهد بخشید.