فداکاری

چقدر مهربانی... 

من از دلتنگی و بی قراری می گویم و تو از سکوت 

من از آشفتگی و پریشانی تو از قنوت 

من از اشک و بیماری و تو از لبخند 

دروغگوی مهربان من از من پنهان نیست...

چشمان سرخ و قامت خمیده ی تو... 

همه چیز گواه مرگ تدریجیه تو وعشق غریب ماست...